Problem kształtowania się i rozwoju literatury pasztuńskiej jest jednym z głównych zagadnień afgańskich studiów literackich. Hipotezy na temat czasu jej powstania są różne, ale wszyscy badacze zgadzają się, że od czasów twórczości Khushkhal-khan Khattaka (1613-1689) można mówić o powstaniu samej literatury afgańskiej. Wódz Khattak stał się pierwszym narodowym pisarzem afgańskim, do dziś czczonym w Afganistanie jako "karawaniarz literatury pasztuńskiej", według słów Gul Pach Ulfat.Niniejszy artykuł skupia się na jedynym dziele prozatorskim Khushkhala, "Dastar-nama" lub "The Book of Turban". Jest to kompendium cech i umiejętności, które powinien posiadać godny członek społeczeństwa pasztuńskiego. Rozległe możliwości tematyczne, merytoryczne i kompozycyjne gatunku prozy dydaktyczno-rozrywkowej nurtu świeckiego - adabu - zostały w pełni wykorzystane przez autora w jego twórczości. Ponadto Khushkhal-khan zdaje sobie sprawę ze stylistycznej i estetycznej wartości fikcji: jego twórczość prozatorska jest obficie ozdobiona wszelkiego rodzaju poetyckimi wstawkami. W ten sposób "Księga turbanu" tworzy ogólny obraz życia Pasztunów w XVII wieku.